Kitabı zor da olsa bitirdim. Beni gerçekten yordu. Neler olup bittiğini anlayamadım. Hikayeler kopuk kopuk şu anda zihnimde. Kahramanları derinlemesine tanıyamadım. Olayların içinde çok defa kayboldum. İlginç bir kitap olduğu ortada fakat çok beğendiğimi söyleyemem. Tabii ki bizim için belki de en ilgi çekici kısmı Kristal Saray'ın anlatıldığı bölümler oldu. Mimarımızın da hazin sonu tüylerimi ürpertmedi diyemem. Kitabın genel gidişatı içinde en çok hissettiğim duygu hüzün oldu. Tüm karakterler sanki hüzünlü yönleriyle ya da anlarıyla kitaptaydılar. Kitap da sanki öyle hüzünlü bitti. Örneğin kitabın sonunda Pekisch'in ölümünün ardından Peder Orby'nin okuduğu dua içimi burktu. "Sen nasıl ona hiç ağırlık vermediysen, toprak da sana ağır gelmesin." Kitabın bazı noktalarında yazarın betimlemelerindeki mükemmellik de beni çok etkiledi. Burada bir örneğini koymayacağım ama kimi görüntüleri bana bir yazardan çok bir ressam gibi aktardı diyebilirim. Kitabı çok beğenmemekle birlikte kitaptan aldığım güzel şeyler olduğunu düşünüyorum.
Uzun bir aradan sonra yorum yazabilmek güzel. Malum araya askerlik girdi, tatil, iş güç derken, biraz da tembellik işin içine girdi. Kitabın bazı yerlerini –koca sayfada iki cümle olan bölüm gibi- anlamamak ile birlikte okuması rahat kitaptı. Yazar ile aklıma takılan bir soru var açıkçası; yazar İtalyan olmasına rağmen romanın geçtiği yer ve karakter isimlerini İtalyanca seçmemesi dikkatimi çekti. Tabii ki de böyle bir zorunluluktan bahsedilemez ancak özel bir sebebi var mı diye merak etmekteyim. Yazar, kitabı 1991 yılında yazmasına rağmen 19. yy. ‘ın teknolojik, zaman, hız hatta mekânların demiryollarının tasarlanmasıyla nasıl gelişim sürecinden geçeceğini anlatması ilgi çekici oldu benim için. Bunların yanında, kadın-erkek arasındaki aşk, arzu ve duygular üzerinde farklı yaklaşımı kitabın beğendiğim kısımları oldu. Bay Rail ve Mimar Horace’ın kurdukları hayalleri gerçekleştirmedeki azimleri ve kararlıkları, insanın kendisine örnek alabileceği davranışlar olduğunu düşünüyorum. Hayallerimizin önündeki engellere ve zorluklara rağmen, sonucun iyi ya da kötü olabileceğine bakmaksızın, bahaneler arkasına saklanmadan ilerleyebilmeli insan. Müzikle ve cam yapımı ile ilgili farklı bilgiler öğrenmekte güzel oldu. Kitabı yer yer anlamakta güçlük çeksem de hayal kurmayı sevenler için okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Kitabı zor da olsa bitirdim. Beni gerçekten yordu. Neler olup bittiğini anlayamadım. Hikayeler kopuk kopuk şu anda zihnimde. Kahramanları derinlemesine tanıyamadım. Olayların içinde çok defa kayboldum. İlginç bir kitap olduğu ortada fakat çok beğendiğimi söyleyemem. Tabii ki bizim için belki de en ilgi çekici kısmı Kristal Saray'ın anlatıldığı bölümler oldu. Mimarımızın da hazin sonu tüylerimi ürpertmedi diyemem.
YanıtlaSilKitabın genel gidişatı içinde en çok hissettiğim duygu hüzün oldu. Tüm karakterler sanki hüzünlü yönleriyle ya da anlarıyla kitaptaydılar. Kitap da sanki öyle hüzünlü bitti. Örneğin kitabın sonunda Pekisch'in ölümünün ardından Peder Orby'nin okuduğu dua içimi burktu. "Sen nasıl ona hiç ağırlık vermediysen, toprak da sana ağır gelmesin."
Kitabın bazı noktalarında yazarın betimlemelerindeki mükemmellik de beni çok etkiledi. Burada bir örneğini koymayacağım ama kimi görüntüleri bana bir yazardan çok bir ressam gibi aktardı diyebilirim.
Kitabı çok beğenmemekle birlikte kitaptan aldığım güzel şeyler olduğunu düşünüyorum.
Uzun bir aradan sonra yorum yazabilmek güzel. Malum araya askerlik girdi, tatil, iş güç derken, biraz da tembellik işin içine girdi. Kitabın bazı yerlerini –koca sayfada iki cümle olan bölüm gibi- anlamamak ile birlikte okuması rahat kitaptı. Yazar ile aklıma takılan bir soru var açıkçası; yazar İtalyan olmasına rağmen romanın geçtiği yer ve karakter isimlerini İtalyanca seçmemesi dikkatimi çekti. Tabii ki de böyle bir zorunluluktan bahsedilemez ancak özel bir sebebi var mı diye merak etmekteyim. Yazar, kitabı 1991 yılında yazmasına rağmen 19. yy. ‘ın teknolojik, zaman, hız hatta mekânların demiryollarının tasarlanmasıyla nasıl gelişim sürecinden geçeceğini anlatması ilgi çekici oldu benim için. Bunların yanında, kadın-erkek arasındaki aşk, arzu ve duygular üzerinde farklı yaklaşımı kitabın beğendiğim kısımları oldu.
YanıtlaSilBay Rail ve Mimar Horace’ın kurdukları hayalleri gerçekleştirmedeki azimleri ve kararlıkları, insanın kendisine örnek alabileceği davranışlar olduğunu düşünüyorum. Hayallerimizin önündeki engellere ve zorluklara rağmen, sonucun iyi ya da kötü olabileceğine bakmaksızın, bahaneler arkasına saklanmadan ilerleyebilmeli insan.
Müzikle ve cam yapımı ile ilgili farklı bilgiler öğrenmekte güzel oldu. Kitabı yer yer anlamakta güçlük çeksem de hayal kurmayı sevenler için okunması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.