Orta yaşlı bir katip ile uzak akrabası genç bir kadının hikayesini anlatan kitap hayatın gerçeklerini öyle kahramanlarla veriyor ki, insan kendini orada onlarla yaşıyor gibi hissediyor. Kişilerin ve mekanların tasvirleri çok başarılı bir dille anlatılıyor. Kitabın adı ise kitapla bire bir örtüşüyor. Yalnız kitaptaki bazı anlatımların tekrarı, kişilerin birbirlerine abartılı hitabı ve yaşayanların ruhsal durumları can sıkmıyor değil. Belki de amaçlanan budur ki yazar bunu çok iyi başarmış görünüyor bence.
Kitap bambaşka bir mekanda, bambaşka bir yaşantıyı anlatıyor gibi görünse de tüm insanların büyük sıkıntılarından ayrılık, yoksulluk ve ölüm gibi temaları işlediğinden tanıdık bir iz yakalanabiliyor kitapta. Fakat insan kendini bu sıkıntıların gerçek anlamda hissettirdiklerine bir türlü kaptıramıyor. Bunun nedenini anlamak çok güç değil. Yazıldığı dönemin Rusya için neler ifade ettiğini bilmiyor olmak yeterli.
Kitap belirli bir olayın oluşu gelişmesi ve sonuçlanması üzerine yazılmış olmadığından fikrimce çok sürükleyici değil.Bu yönüyle bir olay hikayesi olmaktan çok durum hikayesi.Bununla birlikte durum hikayelerinde yer alan etkileyici yer ve durum tasvirlerine, karakter analizlerine de pek rastladığımı söyleyemem.Fakat o dönemin Rusya'sı hakkında, sıradan insanların acı dolu ve yoksul hikayelerini kendi ağızlarından dinleyerek bilgi sahibi olduğum için kitabı yararlı bulduğumu söyleyebilirim.
''...Okurken ister istemez düşünüyor insan...Kafasını kaşıyor.'' Kn.V.F.Odeyevski'nin de dediği gibi kafalarımızı kaşımaya devam ediyoruz.Dostoyevski bu eserinde ''Anı tatlı da acı da olsa her zaman ıstırap verir insana.'' , ''Herşeye alışırım ben.Çünkü sessiz,uysalım,küçük bir insanım.'' ,''Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalıktır.'' , ''İnsan keyifsizken buluttan bile nem kapar.'' vb. tespitleri bize var olan olgulara farklı tasvirlerle bakmamızı sağlıyor.Mekansal ve insanlara yönelik betimlemelerinin de başarılı bir şekilde aktarıldığı bu eserde yazarın ''Kaderci'' bir yaklaşım özelliği yüklediği kahramanın(Makar Devuşkin)'ın bu özelliğinin okuyucuyu sıktığını,ayrıca Dostoyevski'nin bu düşüncesinin de eserindeki anlatım güzelliklerine gölge düşürdüğünü düşünmekteyim.
kitap hakkındaki ilk yorumu yapayım dedim.Henüz ortalarına kadar geldim.Çok iç karartıcı geldi bana.:S
YanıtlaSilBen bitirdim kitabı,uzun bir süre oldu hemde.Unutmuş bile olabilirim(:
YanıtlaSilOrta yaşlı bir katip ile uzak akrabası genç bir kadının hikayesini anlatan kitap hayatın gerçeklerini öyle kahramanlarla veriyor ki, insan kendini orada onlarla yaşıyor gibi hissediyor. Kişilerin ve mekanların tasvirleri çok başarılı bir dille anlatılıyor. Kitabın adı ise kitapla bire bir örtüşüyor. Yalnız kitaptaki bazı anlatımların tekrarı, kişilerin birbirlerine abartılı hitabı ve yaşayanların ruhsal durumları can sıkmıyor değil. Belki de amaçlanan budur ki yazar bunu çok iyi başarmış görünüyor bence.
YanıtlaSilKitap bambaşka bir mekanda, bambaşka bir yaşantıyı anlatıyor gibi görünse de tüm insanların büyük sıkıntılarından ayrılık, yoksulluk ve ölüm gibi temaları işlediğinden tanıdık bir iz yakalanabiliyor kitapta. Fakat insan kendini bu sıkıntıların gerçek anlamda hissettirdiklerine bir türlü kaptıramıyor. Bunun nedenini anlamak çok güç değil. Yazıldığı dönemin Rusya için neler ifade ettiğini bilmiyor olmak yeterli.
YanıtlaSilKitap belirli bir olayın oluşu gelişmesi ve sonuçlanması üzerine yazılmış olmadığından fikrimce çok sürükleyici değil.Bu yönüyle bir olay hikayesi olmaktan çok durum hikayesi.Bununla birlikte durum hikayelerinde yer alan etkileyici yer ve durum tasvirlerine, karakter analizlerine de pek rastladığımı söyleyemem.Fakat o dönemin Rusya'sı hakkında, sıradan insanların acı dolu ve yoksul hikayelerini kendi ağızlarından dinleyerek bilgi sahibi olduğum için kitabı yararlı bulduğumu söyleyebilirim.
YanıtlaSilbence içkileri değiştirmeliyiz bir dahaki sefere..
YanıtlaSil''...Okurken ister istemez düşünüyor insan...Kafasını kaşıyor.'' Kn.V.F.Odeyevski'nin de dediği gibi kafalarımızı kaşımaya devam ediyoruz.Dostoyevski bu eserinde ''Anı tatlı da acı da olsa her zaman ıstırap verir insana.'' , ''Herşeye alışırım ben.Çünkü sessiz,uysalım,küçük bir insanım.'' ,''Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalıktır.'' , ''İnsan keyifsizken buluttan bile nem kapar.'' vb. tespitleri bize var olan olgulara farklı tasvirlerle bakmamızı sağlıyor.Mekansal ve insanlara yönelik betimlemelerinin de başarılı bir şekilde aktarıldığı bu eserde yazarın ''Kaderci'' bir yaklaşım özelliği yüklediği kahramanın(Makar Devuşkin)'ın bu özelliğinin okuyucuyu sıktığını,ayrıca Dostoyevski'nin bu düşüncesinin de eserindeki anlatım güzelliklerine gölge düşürdüğünü düşünmekteyim.
YanıtlaSil